კორონავირუსი, პანდემია, ლოქდაუნი, კომენდატის საათი, პირბადე და დისტანცია – ეს იმ ტერმინების არასრული ჩამონათვალია, რომელსაც დღეს მსოფლიოს ნებისმიერ წერტილში, ყველა ასაკის ადამიანი დღეში არაერთხელ იყენებს. კოვიდ19-ის უმცირესმა ნაწილაკმა მსოფლიო შეძრა. მისი წარმოშობა, გავრცელება და შედეგები ყველა ერის, მრწამსის, რასის, რჯულისა თუ სოციალური სტატუსის ადამიანისთვის, განსჯის საგნად იქცა. ამ ქაოსში სიკვდილ-სიცოცხლის სადარაჯოზე ცხოვრება მაინც გრძელდება, მომავალი თაობები იაზრებენ მათზე დაკისრებულ ვალდებულებებს და ყველაფერს აკეთებენ დასახული მიზნის მისაღწევად. სწორედ ამ პანდემიაში გაჩნდა ახალი რუბრიკა სახელწოდებით ,,პანდემიის თაობა”, სადაც შაბლონურ კითხვებს ჩვენი რესპოდენტები უპასუხებენ. რუბრიკა ამჯერად, წარმატებულ პირველ კურსელს მასპინძლობს. ანი თათელაძე ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, ეკონომიკის საერთაშორისო სკოლის ინგლისურენოვან ფაკულტეტზე 70 პროცენტიანი გრანტით მოხვდა. შრომისმოყვარე ანიმ მიზანმიმართულად, ნაბიჯ-ნაბიჯ იარა, ზუსტად იცის, რა უნდა ცხოვრებისგან და როგორ მართოს ის ….
–ვინ არის ანი თათელაძე.
– ვარ 18 წლის, დავამთავრე ბოლნისის იოანე ბოლნელის სახელობის სკოლა და ჩავაბარე ეკონომიკის საერთაშორისო სკოლაში, თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, ინგლისურენოვან ეკონომიკის ფაკულტეტზე.
–მომიყევი სკოლაზე, როგორი იყო ეს თორმეტი წელიწადი….
-პირველი კლასიდან იოანე ბოლნელის სახელობის სკოლაში ვსწავლობ და ჩემი ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი 12 წელი სწორედ აქ გავატარე. ყველაზე ძვირფასი “მოგონებების წიგნი” შემიქმნა სკოლამ და მომცა საშუალება განმევითარებინა ჩემი შესაძლებლობები სხვადასხვა სფეროში, სწორედ ჩემი სკოლის დამსახურებაა, რომ არაფორმალური განათლების არაერთი კონკურსის მონაწილე ვარ.
–ყველას ერთნაირი მონდომებით სწავლობდით, თუ გაქვთ გამორჩეული საგანი?
– მეცადინეობა არასდროს ყოფილა ჩემთვის სასჯელი (თუ აბიტურიენტობას არ ჩავთვლით). როცა მოვინდომებდი, აუცილებლად ვაღწევდი, თუმცა პასუხისმგებლობის გრძნობა ყოველთვის მქონდა, გამორჩეული საგანი არ მაქვს .
–გარდა სასკოლო პროგრამისა, ვიცით სხვადასხვა პროექტებში იყავით ჩართული
-არაერთ პროექტსა და კონსურსში ვიღებდი მონაწილეობას, დავდიოდი ბანაკებში. პირველად რომ ბანაკში წავედი 14 წლის ვიყავი, სრულიად გამოუცდელი უცხო სიტუაციაში. რობოტექნიკის ბანაკი იყო ჩემთვის საუკეთესო გამოცდილება, სადაც ვსწავლობდით არდუინოზე მუშაობას, რობოტოტექნიკას და ვერთობოდით. ვიყავი სკაუტურ ბანაკში და 2019 წელს მოვხვდი 100 საუკეთესო მოსწავლეს შორის, რომლებიც ბათუმის ქართულ-ამერიკულ სკოლაში გამართულ STEAM ბანაკში მიიღებდნენ მონაწილეობას. ამის შემდეგ დავამთავრე კანტის აკადემიის ბიზნესის მართვისა და ადმინისტრირების კურსი. 2020 წელს მონაწილეობას ვიღებდი კარიერული განვითარების ცენტრის მიერ ორგანიზებულ კურსში, სადაც სამედიცინო განათლებას ვეცნობოდით, როგორც თეორიულად, ისე პრაქტიკულადაც. კიდევ უამრავი პროექტია, რომელშიც მონაწილეობა მიმიღია.
–რა გავლენა მოახდინა პანდემიამ თქვენს ცხოვრებაში?
-პანდემიის დროს, სახლში ყოფნისას ახალი ფობი შევიძინე. საღებავებით ვხატავდი კედელზე და ამით ვირთობდი თავს. ძირითად დროს ოჯახში ვატარებდი და ონლაინ გაკვეთილებს ვესწრებოდი. კოვიდ ვირუსის გავრცელებამ დიდი დრო გამომითავისუფლა, თუმცა, დროის სწორად წარმართვა, მარტივი არ აღმოჩნდა.
–რატომ აირჩიეთ ეს პროფესია?
-მეტერთმეტე კლასში გადავწყვიტე, რომ საზოგადოებრივი ჯანდაცვა და მენეჯმენტის ფაკულტეტზე ჩამებარებინა, სადაც ფრანგულ ენას ვისწავლიდი და შესაძლებლობა მექნებოდა წავსულიყავი საფრანგეთში, უნივერსიტეტის მიერ დაფინანსებული გაცვლითი პროგრამით, თუმცა, როცა გამოცდა ჩავაბარე და ტესტში მიღებული ქულები გამოქვეყნდა, მივხვდი,რომ მეტი შესაძლებლობა მქონდა, ჩემი კარიერული განვითარებისთვის ხელსაყრელი იყო ინგლისურ ენაზე სწავლა, ამიტომ ავირჩიე ISET-ი. უკვე მეექვსე კვირაა, ლექციებს ვესწრები და თანდათანობით ვრწმუნდები, რომ სწორი გადაწყვეტილება მივიღე.
–რა თქვა ოჯახმა, თქვენი გადაწყვეტილების შესახებ?
-ყველა კმაყოფილი იყო ჩემი პირველი გადაწყვეტილებით, მიუხედავად იმისა, რომ გადაწყვეტილება შევიცვალე ოჯახმა ჩათვალა, რომ უკეთ ვიცი ჩემი შესაძლებლობები. ეს გადაწყვეტილება ყველაზე დიდი და წარმატებული გამოწვევა იყო ჩემ ცხოვრებაში. როდესაც უნივერსიტეტში ჩავირიცხე, დედამ მხოლოდ ამის შემდეგ გამიმხილა, რომ უნდოდა ფინანსებისა და ეკონომიკის კუთხით მესწავლა.
–თავისუფალ დროს რისი კეთება გიყვართ?
-თავისუფალ დროს ზუსტად ისე ვატარებ , როგორც ჟღერს სიტყვა თ ა ვ ი ს უ ფ ლ ე ბ ა .
–რომ არა პანდემია ...
-რომ არა პანდემია, უფრო ახლო ურთიერთობა მექნებოდა ადამიანებთან, რომლებიც მნიშვნელოვან როლს თამაშობენ ჩემ ცხოვრებაში. საქმიანობაში კოვიდს ხელი არ შეუშლია.
–რას ეტყოდი მათ, ვინც ახლა გადის იმ გზას, რომელიც შენ გაიარე?
– აბიტურიენტებს, ვურჩევ, მაქსიმალური გააკეთონ, დაიხარჯონ და იმეცადინონ იმდენი, რამდენსაც შეძლებენ, რადგან ბოლოს მართლა ტკბილდება.
–რას გეგმავთ სამომავლოდ?
-მომავალში მინდა დასახულ მიზნებს მივაღწიო, ყოველი დღე ამ მიზნების სისრულეში მოყვანას ემსახურება.
–რა არის ამჟამად თქვენს ცხოვრებაში ყველაზე მთავარი?
-ამჟამად, ყველაზე მთავარი იმ ბავშვების სიაში მოხვედრაა, რომლებიც 2025 წელს ბრემენის უნივერსიტეტში გაემგზავრებიან სასწავლებლად.
–ცხოვრებაში წარმატება ჩემთვის ნიშნავს …
-ჩემთვის წარმატება ნიშნავს, მიზნის მისაღწევად გადადგმულ ნაბიჯს.
-რამდენად არის დამოკიდებული წარმატება ბედნიერ შემთხვევაზე?
-იღბალი არასდროს ყოფილა ჩემი ცხოვრების განმსაზღვრელი და არ მგონია, ვინმეს წარმატება გამართლებაზეა. ადამიანები ვშრომობთ წარმატებისთვის და არასდროს ველოდებით იმ მომენტს, როდის მოვა ჩვენი ბედნიერი დღე.
–გაქვთ რაიმე დამალული ნიჭი, ან გასაოცარი ჰობი
-ჩემი დამალული ნიჭი რითმების მოფიქრებაა, რომელიც ბევრმა დღემდე არ იცის.
–ვინ არის თქვენთვის მისაბაძი მაგალითი ცხოვრებაში?
-ვფიქრობ, ყველა ადამიანი ინდივიდუალურია, არავის უნდა მიბაძოს, მაგრამ არსებობს რაღაცეები, რასაც სხვისგან ვსწავლობთ და გვინდა, რომ საქმეს მათ მსგავსად ვაკეთებდეთ.
–რა არის ყველაზე მნიშვნელოვანი რამ, რაც თქვენს შესახებ უნდა იცოდეს საზოგადოებამ.
-საზოგადოებამ ჩემს შესახებ აუცილებლად უნდა იცოდეს, რომ ჩემი მიზანია ვიმოგზაურო მსოფლიოს გარშემო.
–სად ხედავთ თქვენს თავს 5 წლის შემდეგ.
-ხუთი წლის შემდეგ ჯანდაცვის მენეჯმენტის მაგისტრატურაზე ვისწავლი.
–როგორ ქვეყანაში ისურვებდით ცხოვრებას.
-ქვეყანაში, სადაც არ იარსებებს გენდერული დისბალანსი, ჩამოუყალიბებელი მმართველობა, შიმშილი, უსახლკარობა და უპასუხისმგებლო მოსახლეობა.
–დაგვისახელე მომავალი წარმატებული ადამიანი, ვისაც იხილავდი ჩვენს რუბრიკაში.
-მომავალი წარმატებული ადამიანი, ჩვენი წლევანდელი მეთორმეტე კლასიდან შეგიძლიათ ამოარჩიოთ.
-მადლობა ანი,გისურვებთ წარმატებებს.
ავტორი:ნონა ხუზმიაშვილი
ვახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, ეკონომიკის საერთაშორისო სკოლის ინგლისურენოვან ფაკულტეტზე 70 პროცენტიანი გრანტით მოხვდა. შრომისმოყვარე ანიმ მიზანმიმართულად, ნაბიჯ-ნაბიჯ იარა, ზუსტად იცის, რა უნდა ცხოვრებისგან და როგორ მართოს ის ….
–ვინ არის ანი თათელაძე.
– ვარ 18 წლის, დავამთავრე ბოლნისის იოანე ბოლნელის სახელობის სკოლა და ჩავაბარე ეკონომიკის საერთაშორისო სკოლაში, თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, ინგლისურენოვან ეკონომიკის ფაკულტეტზე.
–მომიყევი სკოლაზე, როგორი იყო ეს თორმეტი წელიწადი….
-პირველი კლასიდან იოანე ბოლნელის სახელობის სკოლაში ვსწავლობ და ჩემი ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი 12 წელი სწორედ აქ გავატარე. ყველაზე ძვირფასი “მოგონებების წიგნი” შემიქმნა სკოლამ და მომცა საშუალება განმევითარებინა ჩემი შესაძლებლობები სხვადასხვა სფეროში, სწორედ ჩემი სკოლის დამსახურებაა, რომ არაფორმალური განათლების არაერთი კონკურსის მონაწილე ვარ.
–ყველას ერთნაირი მონდომებით სწავლობდით, თუ გაქვთ გამორჩეული საგანი?
– მეცადინეობა არასდროს ყოფილა ჩემთვის სასჯელი (თუ აბიტურიენტობას არ ჩავთვლით). როცა მოვინდომებდი, აუცილებლად ვაღწევდი, თუმცა პასუხისმგებლობის გრძნობა ყოველთვის მქონდა, გამორჩეული საგანი არ მაქვს .
–გარდა სასკოლო პროგრამისა, ვიცით სხვადასხვა პროექტებში იყავით ჩართული
-არაერთ პროექტსა და კონსურსში ვიღებდი მონაწილეობას, დავდიოდი ბანაკებში. პირველად რომ ბანაკში წავედი 14 წლის ვიყავი, სრულიად გამოუცდელი უცხო სიტუაციაში. რობოტექნიკის ბანაკი იყო ჩემთვის საუკეთესო გამოცდილება, სადაც ვსწავლობდით არდუინოზე მუშაობას, რობოტოტექნიკას და ვერთობოდით. ვიყავი სკაუტურ ბანაკში და 2019 წელს მოვხვდი 100 საუკეთესო მოსწავლეს შორის, რომლებიც ბათუმის ქართულ-ამერიკულ სკოლაში გამართულ STEAM ბანაკში მიიღებდნენ მონაწილეობას. ამის შემდეგ დავამთავრე კანტის აკადემიის ბიზნესის მართვისა და ადმინისტრირების კურსი. 2020 წელს მონაწილეობას ვიღებდი კარიერული განვითარების ცენტრის მიერ ორგანიზებულ კურსში, სადაც სამედიცინო განათლებას ვეცნობოდით, როგორც თეორიულად, ისე პრაქტიკულადაც. კიდევ უამრავი პროექტია, რომელშიც მონაწილეობა მიმიღია.
–რა გავლენა მოახდინა პანდემიამ თქვენს ცხოვრებაში?
-პანდემიის დროს, სახლში ყოფნისას ახალი ფობი შევიძინე. საღებავებით ვხატავდი კედელზე და ამით ვირთობდი თავს. ძირითად დროს ოჯახში ვატარებდი და ონლაინ გაკვეთილებს ვესწრებოდი. კოვიდ ვირუსის გავრცელებამ დიდი დრო გამომითავისუფლა, თუმცა, დროის სწორად წარმართვა, მარტივი არ აღმოჩნდა.
–რატომ აირჩიეთ ეს პროფესია?
-მეტერთმეტე კლასში გადავწყვიტე, რომ საზოგადოებრივი ჯანდაცვა და მენეჯმენტის ფაკულტეტზე ჩამებარებინა, სადაც ფრანგულ ენას ვისწავლიდი და შესაძლებლობა მექნებოდა წავსულიყავი საფრანგეთში, უნივერსიტეტის მიერ დაფინანსებული გაცვლითი პროგრამით, თუმცა, როცა გამოცდა ჩავაბარე და ტესტში მიღებული ქულები გამოქვეყნდა, მივხვდი,რომ მეტი შესაძლებლობა მქონდა, ჩემი კარიერული განვითარებისთვის ხელსაყრელი იყო ინგლისურ ენაზე სწავლა, ამიტომ ავირჩიე ISET-ი. უკვე მეექვსე კვირაა, ლექციებს ვესწრები და თანდათანობით ვრწმუნდები, რომ სწორი გადაწყვეტილება მივიღე.
–რა თქვა ოჯახმა, თქვენი გადაწყვეტილების შესახებ?
-ყველა კმაყოფილი იყო ჩემი პირველი გადაწყვეტილებით, მიუხედავად იმისა, რომ გადაწყვეტილება შევიცვალე ოჯახმა ჩათვალა, რომ უკეთ ვიცი ჩემი შესაძლებლობები. ეს გადაწყვეტილება ყველაზე დიდი და წარმატებული გამოწვევა იყო ჩემ ცხოვრებაში. როდესაც უნივერსიტეტში ჩავირიცხე, დედამ მხოლოდ ამის შემდეგ გამიმხილა, რომ უნდოდა ფინანსებისა და ეკონომიკის კუთხით მესწავლა.
–თავისუფალ დროს რისი კეთება გიყვართ?
-თავისუფალ დროს ზუსტად ისე ვატარებ , როგორც ჟღერს სიტყვა თ ა ვ ი ს უ ფ ლ ე ბ ა .
–რომ არა პანდემია ...
-რომ არა პანდემია, უფრო ახლო ურთიერთობა მექნებოდა ადამიანებთან, რომლებიც მნიშვნელოვან როლს თამაშობენ ჩემ ცხოვრებაში. საქმიანობაში კოვიდს ხელი არ შეუშლია.
–რას ეტყოდი მათ, ვინც ახლა გადის იმ გზას, რომელიც შენ გაიარე?
– აბიტურიენტებს, ვურჩევ, მაქსიმალური გააკეთონ, დაიხარჯონ და იმეცადინონ იმდენი, რამდენსაც შეძლებენ, რადგან ბოლოს მართლა ტკბილდება.
–რას გეგმავთ სამომავლოდ?
-მომავალში მინდა დასახულ მიზნებს მივაღწიო, ყოველი დღე ამ მიზნების სისრულეში მოყვანას ემსახურება.
–რა არის ამჟამად თქვენს ცხოვრებაში ყველაზე მთავარი?
-ამჟამად, ყველაზე მთავარი იმ ბავშვების სიაში მოხვედრაა, რომლებიც 2025 წელს ბრემენის უნივერსიტეტში გაემგზავრებიან სასწავლებლად.
–ცხოვრებაში წარმატება ჩემთვის ნიშნავს …
-ჩემთვის წარმატება ნიშნავს, მიზნის მისაღწევად გადადგმულ ნაბიჯს.
-რამდენად არის დამოკიდებული წარმატება ბედნიერ შემთხვევაზე?
-იღბალი არასდროს ყოფილა ჩემი ცხოვრების განმსაზღვრელი და არ მგონია, ვინმეს წარმატება გამართლებაზეა. ადამიანები ვშრომობთ წარმატებისთვის და არასდროს ველოდებით იმ მომენტს, როდის მოვა ჩვენი ბედნიერი დღე.
–გაქვთ რაიმე დამალული ნიჭი, ან გასაოცარი ჰობი
-ჩემი დამალული ნიჭი რითმების მოფიქრებაა, რომელიც ბევრმა დღემდე არ იცის.
–ვინ არის თქვენთვის მისაბაძი მაგალითი ცხოვრებაში?
-ვფიქრობ, ყველა ადამიანი ინდივიდუალურია, არავის უნდა მიბაძოს, მაგრამ არსებობს რაღაცეები, რასაც სხვისგან ვსწავლობთ და გვინდა, რომ საქმეს მათ მსგავსად ვაკეთებდეთ.
–რა არის ყველაზე მნიშვნელოვანი რამ, რაც თქვენს შესახებ უნდა იცოდეს საზოგადოებამ.
-საზოგადოებამ ჩემს შესახებ აუცილებლად უნდა იცოდეს, რომ ჩემი მიზანია ვიმოგზაურო მსოფლიოს გარშემო.
–სად ხედავთ თქვენს თავს 5 წლის შემდეგ.
-ხუთი წლის შემდეგ ჯანდაცვის მენეჯმენტის მაგისტრატურაზე ვისწავლი.
–როგორ ქვეყანაში ისურვებდით ცხოვრებას.
-ქვეყანაში, სადაც არ იარსებებს გენდერული დისბალანსი, ჩამოუყალიბებელი მმართველობა, შიმშილი, უსახლკარობა და უპასუხისმგებლო მოსახლეობა.
–დაგვისახელე მომავალი წარმატებული ადამიანი, ვისაც იხილავდი ჩვენს რუბრიკაში.
-მომავალი წარმატებული ადამიანი, ჩვენი წლევანდელი მეთორმეტე კლასიდან შეგიძლიათ ამოარჩიოთ.
-მადლობა ანი,გისურვებთ წარმატებებს.
ავტორი:ნონა ხუზმიაშვილი
